“โลกแตกเลยได้ป่ะตอนนี้ ปวดหลังว่ะ” นี่คือวลีตั้งต้นของกลุ่มนักดนตรีทรงเสีย 4 คนที่ชอบแวะเวียนมาทำงานละครเวที เขตสินคือคนมีสติแต่กรี๊ดในใจตลอดเวลากับงาน routine ดอนคือคนเมาดิบที่กำลังเผชิญภาวะวิตกกังวล ตินตินคือนิยามคนไทป์ adhd ที่ doubt ตัวเองตลอดเวลา และตันตันคือนางหน้ามึนช็อตเพื่อนเก่งอันดับ 1 ที่จะล่าแบ้กับเทคโนโลยี

คือโลก so-called สมัยใหม่มันก็อยู่ไม่ง่ายอ่ะนะคะ มีแต่คำเครียด ๆ อย่างยุคสมัยแห่งความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี ความขัดแย้งระหว่างประเทศ ทุนนิยมสามานย์ สังคมออนไลน์ โลกาภิวัตน์ การล่มสลายทางระบบนิเวศ การอพยพย้ายถิ่นฐานครั้งใหญ่ การเปลี่ยนแปลงของภูมิทัศน์ทางการเมือง ภาวะเศรษฐกิจฝืดเคือง มีใครให้มากกว่านี้มั้ยคะะะะ มีแหละค่ะ แต่พอแค่นี้ก่อน เหนื่อย

นักเปียโนบ้า text score ที่ชอบทดลองแต่งเพลง intermedia ทั้งสี่ก็เลยมารวมตัวรวมศีลที่เสมอกัน ร่วม freak out กันเป็นอองซอมเบิล ลักษณะงานถ้าให้พูดตรง ๆ ก็คือดนตรีแปก ๆ ของคนแปก ๆ ติดตลก เหมาะกับคนติดตลกแบบแปก ๆ ในโลกแปก ๆ ที่ไม่ตลก และหวังว่ามันคงจะมีทางตลกไปกับมันแบบแปก ๆ สักวัน เขียนจบแล้วปวดหลังต่อ เห้อ

​

 

“Can the world just end already? My back hurts.” That’s basically the founding motto of four dysfunctional musicians who often get involved in theatre-making. Khetsin is the “sane” one while screaming inside at routine life. Dhorn is the always-seem-drunk one spiraling into anxiety.

Tintin is the walking ADHD-type who doubts himself every five seconds. And Tuntun is the stone-faced queen of punchlines who is beefing with technology. Because honestly, surviving this so-called “modern world” isn’t cute. We’re drowning in buzzwords like technological advancement, geopolitical conflicts, late-stage capitalism, instantaneous connections, globalization, ecological collapse, mass migration, great uncertainty, shifting political landscape, economic recession. So these four pianists nerdy for text scores and intermedia stuff decided to band together, share their collective neuroses, and freak out together as an ensemble. About the work? Strange music, by strange musicians, with strange humor. Perfect for fellow strange souls stuck in this unhumorous strange world, while holding out hope that maybe, one day, we’ll come to laugh about it in a strange way.

And yeah back still hurts. *sigh*

​

​

Cast and Crew

Performer : Dhorn Taksinwarajan, Kawirat Saimek, Khetsin Chuchan, Taratawan Krue-On
Producer : Tanyathorn Khunapinya

​

​​

การแสดงมีคำหยาบ เนื้อหาเกี่ยวกับภาวะวิตกกังวลและซึมเศร้า
เด็กอายุต่ำกว่า 15 ปี เข้าชมได้โดยมีผู้ปกครองให้คำแนะนำ

The performance contains strong language and themes of anxiety and depression.

Recommended for ages 15 and up, or under parental guidance.

​​​​